de kava ceremonie en meer

Kava drinken

Afgelopen zondag zou ik met Soni naar de kerk gaan, hij zei dat die om 10.00 begon. Ik opgestaan, gedoucht en ontbeten maar Soni was er niet. Later kwam hij aan. Hij was naar de ochtendkerk om 5.00 gegaan en was daarna kava blijven drinken (zal zo verder uitleggen wat dat is). Om 9.00 zei hij zullen we gaan. Ik begreep niet waarom we al weg moesten omdat de kerk een paar meter verder in de straat is, maar ging maar mee. Toen we bijna bij de kerk waren zegt hij: jij gaat zo de kava serveren. Ik was een beetje verrast, ik wist namelijk niet wat ik moest doen. Maar ik kon natuurlijk moeilijk weigeren dus ik heb maar gewoon gedaan wat Soni zei dat ik moest doen.

De Kava drinkceremonie
Eerst even uitleggen wat kava precies is. Kava is een drankje dat er uitziet als water gemengd met zand, als modder dus. Het heeft een licht bruine kleur. Het is gemaakt van de grondwortel van de kavaplant (Piper methysticum). Als je het drinkt worden je tong en lippen gevoelloos en je er heel relaxed van (dit heb ik van de mensen die het drinken, heb het zelf nog niet geproefd). Het heeft blijkbaar een heel sterke smaak en velen vinden het niet lekker, maar drinken het toch omdat het deel uitmaakt van de ceremonie en het sociale en culturele leven van Tonga. Het nadeel van dit drankje is dat je er heel lui van wordt en als je veel drinkt kan je niks anders dan slapen. Niet echt handig als je de volgende dag moet werken om 8.30 en je de nacht ervoor tot 5.00 kava bent blijven drinken, zoals Soni soms. Ze maken het drankje nu van poeder van de wortels van de kava plant en niet meer helemaal zelf. Althans de vrouw maakte het eerder voor hun, maar nu kopen ze het poeder en mengen het volgens mij met water. Het drankje het Kava-Tonga. Traditioneel mogen alleen mannen drinken en moet een ongetrouwde vrouw de kava serveren. Dit gold ook voor de kava ceremonie die ik heb bijgewoond en daar zal ik nu mee verder gaan.

Bij de kerk was een apart gebouwtje waar allemaal mannen, vooral ouderen, in een kring zaten met voor hun enkele blikjes die als asbak dienden en waar ze restjes kava in kwijt konden. Verder hadden ze allemaal een halve kokosnoot als beker (net als die waar wij het Mongozobier uitdronken Roos en Lieke. Hmm heb daar nu wel zin in, maar dan moet ik in ander werelddeel zijn). Ik moest achter een hele grote houten kom zitten, aan het hoofd van de cirkel. Daar zat de Kava-Tonga in. Ik kreeg een soeplepel in de hand gedrukt en moest daarmee de kava in de kokosnootbekers schenken die de mannen aan beide zijden aanreikten. Ik moest wel eerst goed roeren want anders blijft de drap (de kava) op de bodem liggen. Ze vroegen of ik ook wat wilde, maar heb maar geweigerd omdat ik om 9.00 ’s kava drinken net nadat je ziek bent geweest niet zo’n goed idee vind. Zag er ook niet zo smakelijk uit, maar ik wil het wel een keer proberen. Soms moest ik wat zeggen zoals malo (dank u) of iets dergelijks, maar gelukkig fluisterde Soni het me allemaal in. Het was allemaal een beetje ongewennig.

De mannen drinken en kletsen. Vind het nog steeds raar zo vroeg zo'n drankje drinken voor kerk. Ook de pastoors drinken het en die moeten de kerkdienst nog leiden! De mannen die iets tegen me zeiden wilden allemaal met mij trouwen. Ik zei dat ze te oud voor mij waren en dat ze dan naar Nederland mee moesten komen. Toen zeiden ze dat ze 19 waren! Maar dat hoort bij Tonganen die maken echt de hele tijd grapjes. Je weet nooit of ze iets menen of dat ze gewoon zitten te geinen. De helft van de tijd of meer zijn het gewoon grapjes. Die mannen hebben het trouwens mooi voor elkaar. Bediend worden de hele dag en drinken en kletsen en het wordt nog als goed gezien ook! De kava drinkclubs horen bij de kerk. Als mannen dus kava gaan drinken gaan ze naar hun eigen kerk. En dat kan meerdere avonden in de week en op zondag de hele dag.

Na de kerkdienst die van 10.00 tot 11.00 duurde heb ik weer kava geserveerd tot 12.30. Deze keer werd er een nieuwe lading in de houten kom gedaan. Ze goten de kava door een zakje gemaakt van katoen zodat het gezeefd werd. ’s Middags ben ik naar een tweede kerkdienst in de stad geweest in het hoofdkwartier zal ik maar zeggen van de kerk. Voordat de dienst begon waren de mensen al aan het zingen. Echt grappig als een liedje afgelopen was zette iemand spontaan een lied in en iedereen zong mee. In de kerk was een andere palangi (buitenlander) aanwezig. Het regende en hij kwam in zijn regenjas in de dienst binnen en nam allemaal foto’s en liep gewoon door de kerk tijdens de dienst. Echt heel onrespectvol. Dit vond Soni ook, want je mag wel achterin in de kerk foto’s maken als je heel stilletjes bent maar niet door het gangpad lopen tijdens de dienst. Na zijn foto’s genomen te hebben was hij weggegaan. Heel raar omdat ik hem niet ken en hij waarschijnlijk van een heel ander land komt dan ik, maar ik schaamde me wel voor hem.

Verloop onderzoek
Ik had deze week een paar tegenvallers in mijn onderzoek en een paar meevallers. Malia had me een paar namen van potentiële informanten gegeven en het dorp maar ook niet meer dan dat, dus ik wist niet hoe ik ze moest vinden. Ik ben toen naar Lineti gegaan en gevraagd of zij ze kende of dat ik ze anders in het telefoonboek op kon zoeken. Zij kende alleen de ouders van een nicht van Malia (maar daar had ik het telefoonnummer al van en had ik al gebeld) en ze wist van een ander te vertellen dat die niet echt een remigrant is omdat die heen en weer reist tussen Tonga en Australië en niet echt definitief in Tonga blijft wonen, zoals veel mensen doen. Die kon ik dus afschrijven. Verder zei ze dat Malia alleen de achternaam of voornaam van mensen had gegeven en het onmogelijk was die te vinden omdat er meerder mensen dezelfde naam hadden natuurlijk. Ik moet Malia dus even mailen of zij misschien telefoonnummers weet. Maar toen ging Lineti even nadenken of zij remigranten kenden en ze kwam er op vijf! Dus heb weer nieuwe informanten. Het zijn vooral familieleden van haar en één iemand die hier in de straat woont.

Verder zou ik nog gebeld worden door drie mensen die mij misschien konden helpen, maar die belden natuurlijk niet. Een daarvan was de eigenaar van een duur hotel hier in de buurt waar ik vorige week langs ben gegaan. Ben maar opnieuw langsgegaan en de receptioniste zei dat ze alles had doorgegeven maar dat hij het druk had. Heb met haar afgesproken dat ik vandaag zou langskomen. Ben benieuwd. De ander die zou bellen is Hene die mij drie informanten zou kunnen leveren, hij zou begin deze week bellen maar niet gedaan. Ik moet hem maar weer bellen voordat hij weer vertrekt naar Nederland. De derde was een nicht van Malia uit de Verenigde Staten wiens ouders remigranten zijn. Lineti zei dat ze me mee zou nemen naar die ouders omdat zij ze kende en ik dan een afspraak kon maken. Ik ben er heen gegaan, maar ze bleken echt heel oud te zijn. De moeder was van oorsprong een Amerikaanse en was in de negentig en had Alzheimer. Ik praatte met haar maar ze dacht elke keer dat ze in California was en ze zei om de vijf minuten hetzelfde. Niet echt geschikt voor een interview dus. De man kon geen engels en was dus ook niet geschikt voor een interview. Al zou ik een tolk hebben, hij was ook te oud. Ik heb het idee hun te interviewen dus maar laten varen.

Maar dat was er weer één minder. Maar ik heb toch één interview kunnen doen deze week. Ik had van Malia gehoord dat de eigenaresse van een hostel in de stad een remigrant was. Ik ben daar heen gegaan en kon meteen een afspraak maken voor de volgende dag en heb haar toen geïnterviewd. Daarnaast zei Soni dat ik de vrouw van zijn baas kon interviewen. Ik daar heen gegaan en begon het interview met een inleiding waar ik vragen over ging stellen en dergelijke. Ze keek heel moeilijk en begreep het niet. Ik nog een keer uitleggen en zij zei begin maar. Maar bij de eerste vraag bleek dat ze helemaal nooit geëmigreerd was!! Daarom begreep ze het niet. Het was allemaal een misverstand. Zij dacht dat ik vragen ging stellen over het bedrijf. Ben toen maar gestopt en heb haar bedankt voor haar tijd. Ze zei dat als ze iemand wist ze het me zou laten weten. Maar elke keer als mensen iemand voor me weten blijken het gedeporteerde Tonganen te zijn en die zijn niet geschikt voor mijn onderzoek omdat dat een heel ander verhaal is.

Dat was het weer voor deze keer. Het is weer een lang verhaal geworden.

Ciao en kus Karlijn

P.S.: met Britney gaat het goed. Ik neem nu elke dag na ofvoor eten een wandeling en dan gaat ze mee. Gisteren is ze zelfs blijven eten.