Puttaparthi - Sai Baba

Sairam!

Ben vandaag aangekomen in Mammalapuram, een stadje ten zuiden van Chennai in Tamil Nadu. Wel even fijn om bij het strand te zijn en weg uit het vreemde Puttaparthi.

Van de week vanuit Bangelore vertrokken naar Puttaparthi, het stadje waar de ashram van Sai Baba is. Heb wel 's ochtends mijn koffie metteen overgegeven, maar de busreis verliep best goed. Ben ook alweer bijna opgeknapt van de buikkrampen die ik had. Want ook ik was een beetje ziek geworden na marieke. Maar het gaat met ons beiden al beter. Ik was niet echt heel erg ziek, kon gewoon dingen doen.

Puttaparthi is een aparte stad, de naam zegt het al. We kwamen aanrijden en zagen overal al de foto van Sai Baba. Een soort levende god. Hij is namelijk een reincarnatie van een god. Op zijn viertiende heeft hij dit verkondigd en kreeg door de jaren heen steeds meer aanhangers. Ook omdat hij blijkbaar wonderen heeft kunnen verrichten. De stad is een soort Lourdes maar dan absurder. Er zijn veel Westerse mensen (vooral vrouwen, en veel Russen) die er enige tijd zitten voor Sai Baba, maar vooral veel Indiase mensen. Echter, een heel ander publiek dan wij in de rest van India zijn tegengekomen (geen backpackers). Veel mensen lopen met een soort ik-sta-boen-alles-glimlach rond.

De dag na aankomst zijn Marieke en ik samen met haar tante naar de ashram gegaan. Om 8 uur begonnen ze met zingen tot 10. Ze zingen dan soort gebeden. Maar voordat je binnen de ahram wordt gelaten wordt je hele,aal gechecked. Je mag niks meenemen de tempel in. En je moet kleding hebben die de schouders bedekt en enkellang is. Mannen moeten wit aan. Marieke en ik waren de enige in Westerse kleding, en ook al voldeden we aan de voorschriften, deden ze moeilijk. Ze zeiden dat we voor de volgende keer andere kleding aanmoesten, Indiase kleding. Maar we werden toch toegelaten. Toen zaten we tussen honderden vrouwen (mannen en vrouwen zitten apart) die aan het luisteren waren naar de gebeden en die ze soms ook meezongen. Sai Baba laat zich soms zien, soms niet. Heel willekeurig. Marieke en ik hoopten hem echt te zien omdat hij de dag erna naar Mumbai zou gaan. Maar na veel wachten kwam hij niet. We zouden het nog een keer proberen van 4 tot 6, waarbij ze ook die gebeden zingen. Omdat we Sai Baba proef kleding moesten hebben, naar de ashram winkel gegaan, maar wat een chaos en streng gedoe!! Ik wou een sari-topje kopen als voorbeeld voor de kleermaker, maar wilde even kijken of het me zou passen. Dus heel even over mijn kleren aan naar de maat aan het kijken. Komt er een vrouw naast me schreeuwen: not allowed, not allowed!!! en begint aan het topje te trekken zonder mij de gelegenheid te geven om hem uit te trekken. Echt gestoord! Dan Marieke. Ze wil een onderrok voor haar sari, en kijkt blijkbaar bij de voor haar verkeerde lengte. Begint een vrouw, in plaats van het op een vriendelijke manier te vertellen, te schreeuwen dat dit niet de goede lengte is en ze aan de andere kant haar maat moest pakken. Maar ze begon al helemaal te freeken toen Marieke die langere onderrok even uitvouwde om te kijken of die lang genoeg was. Ze maakte me toch een hoop stennis!!! Not allowed not allowed! En griste toen die rok uit Marieke's hand terwijl die al in ons winkelmandje zat. Uiteindelijk de rok wel teruggekregen. Marieke en ik waren echt verijsterd. Zijn dit nou Sai Baba vrijwilligers? Mensen doen hier heel anders dan Sai Baba predikt!! We hadden uiteindelijk gen mooie salwaar kameez gevonden daar en maar in de stad gekocht.

Om 4 uur hebben we weer een poging gedaan Sai Baba te zien en deze keer met onze Indiase kleding geen problemen bij de kleding check. Weer lange zit, houten kont van de stenen vloer. Marieke zei al naast me hij komt niet! Maar toen kwam er een soort beweging in de mensen. Ze gingen duwen, en werden heel onrustig. Iedereen wilde naar voren, maar je moest blijven zitten. Dus iedereen op de knieen naar voren schuivelend. En ja daar kwam hij: Sai Baba!!! Hij werd door het gangpad geduwd in zijn rolstoel. eerst langs de vrouwen en toen langs de mannen. Iedereen stak zijn handen uit om een soort zegen te ontvangen als hij langskwam. Hij zelf zat onbewegelijk in zijn stoel. Uiteindelijk kwam hij op het altaar terrecht. Hij deed eigenlijk de hele tijd niks. Hij staarde heel verveeld voor zich uit en veegde soms wat zweet weg met een doek. Maar hij is ook al in de 80! Eigenlijk was het dus best saai. Het zingen ging gewoon door, alleen zat hij daar dan. Na een uur werd hij weer weggereden. Maar de mensen kruipen echt voor hem. Ze zijn helemaal weg van hem. De aanhangers worden er niet echt liever van. Ze worden heel egoistisch. Willen allemaal zo dicht mogelijk bij hem zijn, gaan duwen, etc.... Het was een beleving dat zeker, maar voor mij is hij het niet!

De dag erna ben ik vroeg opgestaan om naar de yoga van half 7 tot 7.15 te gaan met de tante van Marieke. Marieke bleef slapen. Was een aparte yoga, omdat die man die het gaf de hele tijd in een bakje aan het spugen was en zijn neus elke keer aan het legen was. Heel onsmakeljik!! Maar dat is hier de gewoonte, ook tijdens de yoga. Juist misschien tijdens de yoga, tijdens de ademhalingsoefeningen, want we moesten lekker alles eruit blazen. Was trouwens wel leuk om te doen, met een hele club op het dak terwijl de zon opkomt. Wel echt, op 1 na, alleen maar Westerlingen. Toen de yoga was afgelopen stuk naar huis gelopen. En toen voelde ik weer dat er iets ging gebeuren. Iedereen was onrustig. En ja hoor daar kwam de auto van Sai Baba, op weg naar het vliegveld. De mensen werden een beetje hysterisch. Veel mensen gingen met de auto mee rennen en ik werd omver gelopen door een Spaanse met een roos die riep Sai Baba Sai Baba!! En achter de auto aanbleef rennen. En naast de auto moesten mannetjes meerennen met een touw zodat de mensen niet te dicht langs de auto kwamen. Toch ook weer bijzonder, want nu had ik hem van een paar meter afstand gezien, maar blijf toch te nuchter voor die massa hysterie. Ik kan het jammer genoeg niet overbrengen met woorden en foto's zijn er ook niet. Mocht niet of camera niet bij. Je moet het zelf meemaken.

Voor de rest heb ik nog sari topjes laten maken voor Indiase dans en mijn sari, maar zijn wel iets te strak. Dus moet ze iets uit gaan nemen in NL. Terwijl ik echt duidelijk was dat het niet te strak moest, maar ok. Het is makkelijk te vermaken. Ook heb ik nog een massage gehad, die heerlijk was!! Wel 40 minuten lang!! De dag van vertrek zijn we nog naar een prachtige tempel geweest, op 1,5 uur rijden. Het was een best grote tempel, met eerst een danshal, vol met zuilen met goden erop belangrijk voor de dans. Leuk voor mij dus. Veel foto's gemaakt, dus kan jullie het thuis laten zien. 's Avonds zijn Marieke en ik met de bus vetrokken naar Mammallapuram, waar we nu zijn. Niet veel geslapen, dus hebben vanmiddag vooral bijgeslapen. De komende dagen gaan we hier naar tempels e.d. kijken en nog 2 dagen naar Chennai, waarna we terugvliegen naar Delhi en de dag daarna weer naar huis!!!

Tot snel dus weer. Nog 1 week en ik ben thuis!!!

Liefs Karlijn

P.S. Harsa en Karien ben benieuwd wat jullie me gaan laten zien als ik terug kom!!!!!